ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ

Αυλωνίτης. Πνεύμα και ηθική! «Η Ωραία των Αθηνών» (1954)

Μίμης Φωτόπουλος. Και μετά, θα κάαααθεσαι.

Σπύρος Καλογήρου. Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη. «Λόλα» (1964)

Γιάννης Βογιατζής. Αυτή μέχρι και μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις. Να μου το θυμηθείς. Αυτή αν δεν σε κάνει φλώρο, εμένα να μην με λένε Μεμά! «Θαλασσιές Χάντρες» (1967)

Γιάννης Γκιωνάκης. Ε, μια μου λέτε πορτοκαλάδα, μια λεμονάδα, μια σόδα. ΤΙ ΘΕΤΕ; «Τα Κίτρινα Γάντια» (1960)

Αθηνόδωρος Προύσαλης. Ψηλός, όμορφος, βουτυράτος...Με μια αψηλή, τσιριμπίμ, τσιριμπόμ...

«Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη» (1968)

Γεωργία Βασιλειάδου – Μίμης Φωτόπουλος. - Θα είσαι φρόνιμος; - Χ ά ρ α κ α ς! «Η Ωραία των Αθηνών» (1954)

Γράμματα» (1981)

Σταύρος Ξενίδης. Εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα... «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965)

Γιώργος Κωνσταντίνου. Εγώ, παίρνω το καπελλάκι μου και φεύγω! «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965)

Δήμος Σταρένιος. Μας αγαπάνε οι Γερμανοί, σαν φίλοι ήρθανε! «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται»

Γιώργος Φούντας. Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.«Στέλλα» (1955)

Γεωργία Βασιλειάδου Η ανιψιά μου κι εγώ είμαστε πάρα πολύ στενοχωρημένες γι΄ αυτό που συνέβη, κύριε. Είμαστε very very... πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα; Χολοσκασμένες!

«Θεία από το Σικάγο» (1957)

Μίμης Φωτόπουλος. Πρωινό το λέτε σεις αυτό; Γιατί εμείς εδώ το λέμε βδομαδιάτικο.

«Ο Φανούρης και το σόι του» (1957)

Δημήτρης Χορν. Ένα εκατομμύριο εκατόν μία χιλιάδες εκατόν μία και δέκα. «Μια ζωή την έχουμε» (1958)

Χρήστος Τσαγανέας. Βεβαίως, βεβαίως. Του Θεμιστοκλέους, βεβαίως, βεβαίως. «Το Ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο» (1959)

Ντίνος Ηλιόπουλος. Λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε! «Ο Ατσίδας» (1961)

Στέφανος Στρατηγός. Στρίβειν δια του αρραβώνος. «Ο Ατσίδας» (1961)

Θανάσης Βέγγος. Το χρήμα είν’ ατμός και φεύγει. Η δόξα είν’ ατμός και πάει. Ζεις για λίγα χρόνια τη ζωή σου κι ύστερα «Άμωμοι εν οδώ αλληλούια»... «Ο Ατσίδας» (1961)

Ντίνος Ηλιόπουλος. Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη. «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963)

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Τι θα το κάνουμε εδώ μέσα, Αμέρικαν μπαρ; «Η Βίλα των Οργίων» (1964)

Ντίνος Ηλιόπουλος. Παιδί μου, η ποίηση είναι ποίηση, άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Άμα την καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι. Κατάλαβες; «Το δόλωμα» (1964)

Κώστας Τσάκωνας. Εξι χρόνια στο Δημοτικό και έξι στο Γυμνάσιο, δώδεκα, και έξι χρόνια στο Πολυτεχνείο, δεκαοχτώ. Έξι χρόνια στο Λονδίνο, είκοσι τέσσερα, και έξι χρόνια μέχρι να πάω σχολείο, τριάντα. Μέχρι τα τριάντα έξι που είμαι, τα άλλα έξι που πήγανε; «Μάθε Παιδί μου

Κώστας Βουτσάς. Έχω και κότερο. Πάμε μια βόλτα; «Κορίτσια για φίλημα» (1965)

Λάμπρος Κωνσταντάρας. Οι γυναίκες και οι πολιτικοί, Κωστάκη, πρέπει να προσέχουν πολύ τις περιφέρειές τους! «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965)

Νίκος Ξανθόπουλος. Όχι τόσο για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου... «Ο Κατατρεγμένος» (1965)

Θανάσης Βέγγος. Ξέρεις από βέσπα; «Τρελός, Παλαβός και Βέγγος» (1967)

Κώστας Βουτσάς. Καατίνα, σαλαμάκι. «Ο Γόης» (1969)

Σαπφώ Νοταρά. Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα! «Αχ αυτή η γυναίκα μου» (1967)

Νίκος Τσούκας. Αυτό θα πάει για τρακόσιε χιλιάδε δίσκοι! «Το Θύμα» (1969)

Μίμης Φωτόπουλος. Δραχμάς δεν δίδω. Λίρας δεν δίδω... «Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει» (1970)

Λάκης Λαζόπουλος. Τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες…«Δέκα Μικροί Μήτσοι»