ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ, ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΗΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΤΑΚΕΣ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ.
Ο Αγαθοκλής ο μερακλής.
Κυρ Αλέκο με το πράσινο γιλέκο.
Το παίζει Αλέκος. Πού σαι Αλέκο.
Απ’ τον Άννα στον Καϊάφα.
Αυτά τα νέα της Αλεξάνδρας.
Αυτά είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας.
Του Αγίου Ανδρέα το κρύο ανδριεύει.
Απ’ τ’ Απόστολου Αντρέα, αντρειώνει η μέρα.
Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Άγια Βαρβάρα μίλησε κι Αη-Σάββας αποκρίθη κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Όπου γάμος και χαρά κι η Βασίλω πρώτη.
Όσον καιρό θερίζαμε, Βασίλη κυρ Βασίλη, και σαν αποθερίσαμε «Ποιος είσαι, βρε κασίδη;
Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.
Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει.
Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω.
Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης.
Δεν είναι κάθε μέρα τ’ Αη-Γιαννιού.
Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Όλοι θέριζαν κι η Γιαννούλα άσπριζε.
Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι.
Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει.
Ξέρει ο Γιάννης τι έχει μέσα στον τορβά του.
Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε.
Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.
Βγάλε Γιάννη το παιδί σου να γιορτάζει κάθε μήνα.
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη.
Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.
Τα καλά του Γιάννη τα θέλουμε το Γιάννη δεν τον θέλουμε.
Κάνε Γιάννο μ' τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θεια σου.
Όπου Γιώργος και μάλαμα.
Απ’ τ’ Αη-Γιωργιού και πέρα, δος του φουστανιού σου αέρα.
Ο Γιώργος είναι πονηρός και από τι 11 και μπρός κυκλοφοράει για γαμπρός.
Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Ούλοι οι Άγιοι σαν τη Δέσποινα είναι;
Αη-Δημητράκη, μικρό καλοκαιράκι.
Δημητρούλα μου γειά σου πάρτα όλα δικά σου.
Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μου τό κλεισες το σπίτι μου.
Από Αγ.Δημήτρη χειμώνα και από Αγ.Γίωργη καλοκαίρι.
Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, πώς την παίζουν την τρομπέτα.
Θύμωσε η Θυμιώ και ξύπνησε το πρωί με θυμό.
Άλλος είν’ ο Θοδωρής κι άλλος εκείνος που θωρείς.
Είναι άπιστος Θωμάς.
Αυτά είπε ο Θωμάς και άφησε την γυναίκα του σε μας.
Ό,τι ο κόσμος κι ο Κοσμάς.
Ψωμί κι ελιά και Κώτσο βασιλιά.
Παπάς έγινες Κώστα; Έτσι τα φερε η κατάρα.
Όσα ξέρει ο Κωσταντής, δεν τα ξέρει άλλος κανείς.
Αν σ’ αρέσει μπάρμπα-Λάμπρο, ξαναπέρνα από την Άνδρο.
Λευτέρη Λευτεράκη θα ρθώ να σου τα ψάλλω ένα χεράκι.
Λεφτέρη Λευτέρη σε εχω γραμμένο στο παλιό μου το τεφτέρι.
Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς.
Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγια.
Και η κουτσή Μαρία.
Κάνει την οσία Μαρία.
Όλα τάχε η Μαριορή ο φερετζές της λείπει.
Μη σε νοιάζει Μαριωρή, ξένη πίτα κι αν καεί.
Καμιά δεν γέννησε, μόν’ η Μαριά τον Γιάννη.
Η γης καταποντίζεται κι η Μάρω καθρεφτίζεται.
Τα ‘χεν η Μαριά στο νου της, τα ‘βλεπε και στ’ όνειρό της.
12 η ώρα θάρθω ρε Μαριώ στο παραθυρό σου κάτι να σου πώ.
Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Χρωστάει της Μιχαλούς.
Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου.
Τα ’φερε ο διάολος κι η σκούφια του Μιχάλη.
Χωστά χωστά τον έκαμε ο Μιχελής το γάμο, γιατί ήταν λίγα τα ψωμιά και το χωριό μεγάλο.
Νικολή Νικολή καπετάνιε Ντερτιλή.
Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Μίλα με τον Νικολή που έχει την άδεια την πολλή.
Βοήθα με Άγιε Νικόλα. Μα κούνα και σύ τα χέρια σου.
Έγινε σαν τον άγιο Ονούφριο.
Μην τον είδατε τον Παναγή.
Θα πείς τον Δεσπότη Παναγιώτη.
Απ’ τα ολότελα, καλή είν’ κι η Παναγιώταινα.
Κουτσοί στραβοί στον Άγιο-Παντελεήμονα.
Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Τα λόγια σου και του Πασχάλη τα χάπια.
Με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω.
Ήρθ’ ο Σταυρός, σταύρωνε και σπέρνε.
Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Κλάψ’ τα Χαράλαμπε!
Κόψε ξύλο κάμε Αντώνη κι από πλάτανο Μανώλη κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ότι ξύλο κόψεις κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου