ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

Μεγ.Βασιλείου. Τὸ νὰ κάνει πάλι τὴν ἴδια ἁμαρτία αὐτὸς ποὺ μιὰ φορὰ μετανόησε, αὐτὸ εἶναι ἀπόδειξη ὅτι τὸ πρῶτο αἴτιο τῆς ἁμαρτίας ἐκείνης δὲν καθαρίστηκε, ἀπὸ τὸ ὁποῖο αἴτιο, σὰν ἀπὸ κάποια ρίζα, συμβαίνει νὰ ξαναφυτρώνουν τὰ ἴδια. Ὅπως ὅταν κάποιος θελήσει νὰ κόψει τὰ κλαδιὰ κάποιου φυτοῦ. ἐὰν ἀφήσει τὴ ρίζα, παραμένοντας ἡ ρίζα ξαναβλαστάνει πάλι ἀντίστοιχα πρὸς τὰ προηγούμενα κλαδιά.

Ἀγ.Μᾶρκος Ἐρημ. Τὶς αἰτίες τῶν ἀθελήτων λογισμῶν τις ἀγαπάμε, καὶ για αὐτὸ ἐπακολουθοὺν καὶ οἱ πράξεις τῶν θεληματικὼν λογισμῶν.

Ἀγ.Μᾶρκος Ἐρημ. Πολλοὶ λυπούμαστε για τὶς ἁμαρτίες μας· ὅμως τὶς αἰτίες αὐτῶν τὶς δεχόμαστε μὲ εὐχαρίστηση.

Ἀγ.Μᾶρκος Ἐρημ. Ἐκεῖνός που μισεῖ τὰ πάθη, ἀπομακρύνει τις αἰτίες τοὺς, ἐνῶ ἐκεῖνός που βρίσκεται μέσα στις αἰτίες, καὶ χωρὶς να θέλει πολεμεῖται ἀπὸ τὰ πάθη. 

Ἀγ.Μᾶρκος Ἐρημ Δεν εἶναι δυνατὸν να προσκολλάσαι σ' ἕνα πάθος μὲ τὸν νοῦ, ἂν δεν ἀγαπᾷς τὶς αἰτίες τοῦ. Γιατὶ ποῖος, περιφρόνωντας τὴν ντροπή, ἀσχολείται μὲ τὴν κενοδοξία; Ἣ ποῖος, ἀγαπῶντας τὴν ἐξουδένωση, ταράξεται ὅταν ἀτιμάζεται; Καὶ ποῖος, ἔχοντας καρδία συντετριμένη καὶ τεταπεινωμένη, δέχεται τὴν ἡδονὴ τῆς σάρκας;