ΠΕΡΙ ΑΚΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΚΟΥ

ΠΕΡΙ ΑΚΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΚΟΥ

Ψαλμ. 83,12. «Κύριος οὐ στερήσει τὰ ἀγαθὰ τοῖς πορευομένοις ἐν ἀκακίᾳ».

Ἀγ.Νεκτάριος Ἀκακία εἶναι καθαρότης καρδίας καὶ εὐθύτης διανοίας. Ἡ ἀκακία ἐκφράζει ἀγαθότητα ψυχῆς δεκτικὴς πάσης ἀρετῆς. Ἡ ἀκακία ἀντιτίθεται τῇ πονηρίᾳ. 

Ἀγ.Νεκτάριος Ἡ ἀκακία εἶναι ἀγαθωσύνη ψυχῆς οὐδέποτε ὑπὸ τῆς πονηρίας μεταβαλλομένη, ἀλλ' ἀεὶ ἀμετάτρεπτος μένουσα καὶ ὑπὲρ τοῦ ἀγαθοῦ δρῶσα. 

Ἀγ.Νεκτάριος Ἄκακος εἶναι ὁ ἀπόνηρος, ὁ κακίαν μὴ ἔχων, ὁ εὐθύς, ὁ ἀκέραιος, ὁ δίκαιος. 

Ἀγ.Νεκτάριος Ὁ ἄκακος εἶναι ἀκάκουργος. Ἕστηκε δὲ ἀπέναντι τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ οὑ μόνον τὴν ἐξωφανὴ χρηστότητα καὶ τὸ ἀγαθὸν ὢν ἠμφιεσμένος, ἀλλὰ καρδίαν μᾶλλον ἀβέβηλον ἔχων, καὶ δὴ ὁρᾶται τοιοῦτος.

Ἀγ.Νεκτάριος Ὁ ἄκακος εὐλογεῖται παρὰ Κυρίου ἡ δὲ τάξις αὐτοῦ ἐν τῷ χορῷ τῶν δικαίων. Ἠγαπημένος παρὰ Κυρίου κατασκηνώσει πεποιθώς, καὶ ὁ Θεὸς δοξάσει ἐπ' αὐτὼ πάσας τάς ἡμέρας. 

Μεγ.Βασιλείου. Τὴν ἀκακία τὴν ἐννοοῦμε μὲ δύο τρόπους· ἢ ἐκείνην ποὺ κατορθώνεται μὲ τὴν ἀποξένωση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία μὲ τὸν λογισμό, καὶ τὴν ὁποία μὲ τὴ μακρὰ προσευχὴ καὶ ἀπασχόληση μὲ τὰ ἀγαθὰ τὴν ἀποκόπτουμε, σὰν ρίζα, ἀπὸ τὴν κακία· ἢ δεχόμαστε τὴν ὀνομασία τοὺ ἄκακου μὲ τέλεια στέρηση αὐτῆς.

Μεγ.Βασιλείου. Καὶ πάλι, ἀκακία εἶναι ἡ τέλεια ἔλλειψη ἐμπειρίας τοῦ κακοῦ, ἀφοῦ λόγω τῆς νεότητάς τους πολλὲς φορές, ἤ κάποιας βιωτικῆς ἀπασχόλησης, μερικοὶ ἐξαιτίας τῆς ἀπειρίας τους κλίνουν πρὸς κάποιες κακίες, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὸ παιδὶ ποὺ δὲν γνωρίζει τὴν ὑπερηφάνεια, οὔτε τὸν δόλο ἢ τὴ ραδιουργία.

Μεγ.Βασιλείου. Ἐπίσης ὑπάρχουν μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦν σὲ ἀγροικίες, οἱ ὁποῖοι δὲ γνωρίζουν τὶς ἐμπορικὲς ἀπάτες, οὔτε τὶς ἐμπλοκὲς στὸ δικαστήριο· αὐτοὺς τοὺς ὀνομάζουμε ἄκακους, ὄχι διότι μὲ τὴ θέλησή τους εἶναι ἀποχωρισμένοι ἀπὸ τὸ κακό, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἀπόκτησαν πεῖρα τῆς κακῆς συνήθειας. Τὸν ἄκακο λοιπὸν τὸν χαρακτηρίζει ἡ ἁπλότητα τοῦ ἤθους.