ΠΕΡΙ ΠΤΩΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ

ΠΕΡΙ ΠΤΩΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ὅπου συνέβη πτῶσις, ἐκεῖ κατεσκήνωσε προηγουμένως ἡ ὑπερηφάνεια. Διότι τὸ δεύτερο εἶναι τὸ προμήνυμα τοῦ πρώτου. ... Παίδευσις τῶν ὑπερηφάνων εἶναι ἡ πτῶσις.

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἐλεεινὸς ὅποιος πέφτει. Ἐλεεινότερος ὅμως ὅποιος παρασύρει καὶ ἄλλον στὴν πτῶσι. Διότι καὶ τῶν δύο πτώσεων τὴν ἐνοχὴ καὶ τὴν ἐφάμαρτη ἡδονή, τὰ παίρνει ἐπάνω του.

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἡ πτῶσις εἶναι λάκκος καὶ γέννημα τῆς ὑπερηφανείας. Ἡ πτῶσις ὅμως ὑπῆρξε πολλὲς φορὲς σ’ ὅσους τὸ θέλησαν αἰτία ταπεινοφροσύνης.

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Πολλὲς φορὲς ἡ ἴδια πτῶσις εἶναι ἑκατὸ φορὲς βαρύτερη ἀπὸ τὴν πτῶσι ἑνὸς ἄλλου. Τὸ κρῖμα ὑπολογίζεται καὶ ἀπὸ τὸν τρόπο καὶ ἀπὸ τὸν τόπο καὶ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ προκοπὴ τοῦ ἁμαρτήσαντος καὶ ἀπὸ ἄλλα πολλά.

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἀπόφευγε σὰν μάστιγα τοὺς τόπους τῶν πτώσεων. Διότι ὅταν δὲν ὑπάρχη ἐμπρός μας ἕνα ὀπωρικό, δὲν ἐρεθίζεται καὶ τόσο ἡ ὄρεξίς μας.

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Στοὺς ἀρχαρίους οἱ πτώσεις κατὰ κανόνα συμβαίνουν ἀπὸ τὴν ἀπόλαυσι τῶν φαγητῶν. Στοὺς μεσαίους, καὶ ἀπὸ ὑπερηφάνεια, πρᾶγμα ποὺ παρατηρεῖται βέβαια καὶ στοὺς ἀρχαρίους. Σ’ ἐκείνους δὲ ποὺ πλησιάζουν πρὸς τὴν τελειότητα, ἀποκλειστικὰ ἐξ αἰτίας τῆς κατακρίσεως.

Ἁββᾷ Μάρκου. Ἐὰν ἕνας ἄνθρωπος πέσῃ εἰς οἱανδήποτε ἁμαρτίαν, καὶ δὲν λυπηθῇ ἀναλόγως τοῦ σφάλματος τὸ ὁποῖον διέπραξε, τότε εὐκόλως θὰ πέσῃ πάλιν εἰς τὸ ἴδιον δίκτυον.

Π. Ιουστίνος Ποποβιτς. Η ουσία της πτώσεως εις την αμαρτίαν είναι πάντοτε η ίδια : το να θέλει κανείς να γίνει Kαλός δια του εαυτού του, το να θέλει κανείς να γίνει τέλειος δια του εαυτού του, το να θέλει κανείς να γίνει Θεός δια του εαυτού του. Αλλά τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος ασυναισθήτως εξισούται με τον διάβολον.