ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Ἐπειδὴ ἐπρόκειτο νὰ πλάσῃ ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν, ἀπὸ ὁρατὴν καὶ ἀόρατον φύσιν, ὡσὰν ἕνα βασιλέα καὶ ἐξουσιαστὴν ὅλης τῆς γῆς καὶ ὅσων ὑπάρχουν εἰς αὐτήν, δι’ αὐτὸ ἑτοιμάζει ἐκ τῶν προτέρων, πρὸς χάριν του, ὡσὰν ἕνα ἀνάκτορον, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον ἄν κατοικῇ θὰ ἔχῃ ζωὴν μακαρίαν καὶ τρισευτυχισμένην. Καὶ αὐτὸς ὁ τόπος ἦταν ὁ θεῖος παράδεισος, ποὺ εἶχε φυτευθῇ μὲ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ταμεῖον κάθε χαρᾶς καὶ κάθε εὐχαριστήσεως· ἡ λέξις δηλαδὴ Ἐδὲμ ἑρμηνεύεται τρυφή.
Ἀγ.Ἰωάν. Δαμασκηνοῦ. Ἦταν βέβαια εἰς τὴν ἀνατολὴν καὶ εὑρίσκετο ὑψηλότερα ἀπὸ ὅλην τὴν γῆν, ἀλλὰ εἶχεν εὔκρατον κλῖμα καὶ ἀκτινοβολοῦσεν ἀπὸ τὸν λεπτότατον καὶ ὁλοκάθαρον ἀέρα, κατάφυτος ἀπὸ ἀειθαλῆ φυτά, γεμάτος ἀπὸ εὐωδίαν, γεμάτος ἀπὸ φῶς, ὁ ὁποῖος ξεπερνᾷ κατὰ τὴν φαντασίαν κάθε ἐποχὴν τοῦ ἔτους, ποὺ τὴν ἀντιλαμβανόμεθα μὲ τὰς αἰσθήσεις, καὶ κάθε ὀμορφιά, πράγματι θεῖος τόπος καὶ ἀξία κατοικία τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, μέσα εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ἐσύχναζε κανένα ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα, ἀλλὰ μόνον ὁ ἄνθρωπος, τὸ πλαστούργημα τῶν θείων χεριῶν. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου